Artvin’in Yusufeli ilçesinde 22 Nisan 2011’de baraj inşaatından dönen misyonlu Jeofizik Mühendisi Hüseyin Dervişoğlu ile İnşaat Mühendisi Orhan Kemal Ulusoy’un (29) bulunduğu kamyonet, Çoruh Irmağı’na düştü. Kurtarma çalışmaları ile hurdaya dönen kamyonet sudan çıkarıldı lakin mühendislere ulaşılamadı. Kazadan 10 ay sonra Dervişoğlu’nun cansız vücuduna ulaşılırken, Ulusoy’a dair bir ize rastlanılamadı.
Çocukluk arkadaşı Dervişoğlu’nun vefatı ile sarsılan, öbür kayıp mühendisinin bulunamayışından etkilenen Ahmet Cerrah, arama-kurtarma gönüllüsü olmaya karar verdi. Sürmene ilçesinde kafeteryasını kapatıp, kendisini hayat kurtarmaya adayan Cerrah, aldığı eğitimler sonrası düğün takılarını da bozdurarak Sürmene Arama-Kurtarma Derneği’ni (SÜR-AK) kurdu. Dernek bünyesinde bölgede boğulma, sel, heyelan, yangın üzere olaylara koşan, zelzele afetlerinde de kişisel olarak vazife alan Cerrah, istekli arkadaşları ile bu vakte kadar 188 hayat kurtardı. 6 Şubat’ta yaşanan zelzelelerin büyük yıkıma neden olduğu Adıyaman’da 8 kişilik SÜR-AK gönüllüleri ile arama-kurtarma faaliyetlerine katılan Cerrah, çöken 5 katlı binanın enkazından Eylül İklim Bali’yi (10) 29 saat sonra kurtarmayı da başardı.
‘EŞİMİN ÇAY YEVMİYESİNİ BİLE BU İŞE YATIRDIM’
AFAD, Kıyı Güvenlik üzere resmi kurumlarla iş birliği içerisinde sayısız misyonlara katılan Cerrah, arama-kurtarma gönüllüsü olduğu olayı da anlattı. Çocukluk arkadaşını kaybettiğini belirten Cerrah, “Araç çıkartılmıştı lakin arkadaşım aracın içerisinde yoktu. 2 ay boyunca arkadaşımı ırmakta aramak için çalışmalara katıldım. Kazadan 10 ay sonra arkadaşımın cesedi bulundu. Arkadaşımın vefatından çok etkilendim ve arama-kurtarma gönüllüsü olmaya karar verdim. Esnaftım; dükkanımı kapattım. Varımı yoğumu, eşimin altınlarına varıncaya kadar satıp, derneği kurdum. Derneğe materyal aldım. Yeri geldi kredi çektim. Olaylara müdahale etmek için cebimde param olmadı. Giderken yakıtımı veresiye yazdırıp, o denli gittim. Çok yardım severlerimiz de var. Onlar da bana yardımcı oldular. Eşimin çay yevmiyesini bile bu işe yatırdım” dedi.
‘GECE-GÜNDÜZ HER YERDE ÇALIŞIYORUZ’
25 kişilik istekli takımı ile çok faal olduklarını belirten Cerrah, “Sadece insanları değil; tıpkı vakitte güç durumda olan, bölgede dereye düşen hayvanları bile kurtarmak için uğraş veriyoruz. Kayıp hadiselere, tabiatta kaybolanlara, denizde boğulanlara, doğal afetlere müdahale ediyoruz. Zorda kalanların yardımına koşuyoruz. Çok aktifiz; gece-gündüz her yerde çalışıyoruz. Şu anda derneğimizde 3 milyona yakın materyalimiz var. Bunlar daima kendi emeklerimizle, hayırseverlerin yardımları ile alındı. Botlarımız, aracımız ve arama-kurtarma köpeklerimiz var. Birebir vakitte arama-kurtarma köpekleri de yetiştirip, AFAD’a, belediyelere veriyorum” diye konuştu.
‘ALDIĞIM DUALAR BANA YETİYOR’
İşini severek yapmanın kıymetli olduğunu söyleyen Cerrah, “İnsanların bana ‘deli’ dediği anlar oldu. Fakat insanları kurtarınca, aldığım dualar bana yetiyor. Bu günlere kadar geldik; çok şükür. Zelzelelerin akabinde Adıyaman’a da gittik. Orada acıyı hissettik. İnsanın başına gelmeden, birtakım şeyleri anlaması ne yazık ki; mümkün olmuyor. Bir insan kaybolduğu yahut bir afet yaşandığı vakit; hiçbir şey yapmadan yatakta öylece yatmam mümkün olmuyor. Benim çocuğum olmuyor. Çocuğum olmadığı için ben o boşluğu da hayat kurtararak, doldurmaya çalışıyorum. Felaketlerde kaybolan şahısları, yabancı olarak aramıyoruz. Güya benim annem, babam, kardeşim, hiç olmayan evladım üzere görüyorum” dedi.
Çocukluk arkadaşı Dervişoğlu’nun vefatı ile sarsılan, öbür kayıp mühendisinin bulunamayışından etkilenen Ahmet Cerrah, arama-kurtarma gönüllüsü olmaya karar verdi. Sürmene ilçesinde kafeteryasını kapatıp, kendisini hayat kurtarmaya adayan Cerrah, aldığı eğitimler sonrası düğün takılarını da bozdurarak Sürmene Arama-Kurtarma Derneği’ni (SÜR-AK) kurdu. Dernek bünyesinde bölgede boğulma, sel, heyelan, yangın üzere olaylara koşan, zelzele afetlerinde de kişisel olarak vazife alan Cerrah, istekli arkadaşları ile bu vakte kadar 188 hayat kurtardı. 6 Şubat’ta yaşanan zelzelelerin büyük yıkıma neden olduğu Adıyaman’da 8 kişilik SÜR-AK gönüllüleri ile arama-kurtarma faaliyetlerine katılan Cerrah, çöken 5 katlı binanın enkazından Eylül İklim Bali’yi (10) 29 saat sonra kurtarmayı da başardı.
‘EŞİMİN ÇAY YEVMİYESİNİ BİLE BU İŞE YATIRDIM’
AFAD, Kıyı Güvenlik üzere resmi kurumlarla iş birliği içerisinde sayısız misyonlara katılan Cerrah, arama-kurtarma gönüllüsü olduğu olayı da anlattı. Çocukluk arkadaşını kaybettiğini belirten Cerrah, “Araç çıkartılmıştı lakin arkadaşım aracın içerisinde yoktu. 2 ay boyunca arkadaşımı ırmakta aramak için çalışmalara katıldım. Kazadan 10 ay sonra arkadaşımın cesedi bulundu. Arkadaşımın vefatından çok etkilendim ve arama-kurtarma gönüllüsü olmaya karar verdim. Esnaftım; dükkanımı kapattım. Varımı yoğumu, eşimin altınlarına varıncaya kadar satıp, derneği kurdum. Derneğe materyal aldım. Yeri geldi kredi çektim. Olaylara müdahale etmek için cebimde param olmadı. Giderken yakıtımı veresiye yazdırıp, o denli gittim. Çok yardım severlerimiz de var. Onlar da bana yardımcı oldular. Eşimin çay yevmiyesini bile bu işe yatırdım” dedi.
‘GECE-GÜNDÜZ HER YERDE ÇALIŞIYORUZ’
25 kişilik istekli takımı ile çok faal olduklarını belirten Cerrah, “Sadece insanları değil; tıpkı vakitte güç durumda olan, bölgede dereye düşen hayvanları bile kurtarmak için uğraş veriyoruz. Kayıp hadiselere, tabiatta kaybolanlara, denizde boğulanlara, doğal afetlere müdahale ediyoruz. Zorda kalanların yardımına koşuyoruz. Çok aktifiz; gece-gündüz her yerde çalışıyoruz. Şu anda derneğimizde 3 milyona yakın materyalimiz var. Bunlar daima kendi emeklerimizle, hayırseverlerin yardımları ile alındı. Botlarımız, aracımız ve arama-kurtarma köpeklerimiz var. Birebir vakitte arama-kurtarma köpekleri de yetiştirip, AFAD’a, belediyelere veriyorum” diye konuştu.
‘ALDIĞIM DUALAR BANA YETİYOR’
İşini severek yapmanın kıymetli olduğunu söyleyen Cerrah, “İnsanların bana ‘deli’ dediği anlar oldu. Fakat insanları kurtarınca, aldığım dualar bana yetiyor. Bu günlere kadar geldik; çok şükür. Zelzelelerin akabinde Adıyaman’a da gittik. Orada acıyı hissettik. İnsanın başına gelmeden, birtakım şeyleri anlaması ne yazık ki; mümkün olmuyor. Bir insan kaybolduğu yahut bir afet yaşandığı vakit; hiçbir şey yapmadan yatakta öylece yatmam mümkün olmuyor. Benim çocuğum olmuyor. Çocuğum olmadığı için ben o boşluğu da hayat kurtararak, doldurmaya çalışıyorum. Felaketlerde kaybolan şahısları, yabancı olarak aramıyoruz. Güya benim annem, babam, kardeşim, hiç olmayan evladım üzere görüyorum” dedi.