Kahramanmaraş’ta depremde çok sayıda akrabasını kaybeden 54 yaşındaki Ferhat Güven, deprem anında yaşadıklarını anlattı. Deprem sırasında uyanık olduğunu söyleyen Güven, “Önce birden ‘güm’ diye bir ses geldi. Yan taraftan komşumun duvara vurduğunu zannettim. Deprem için 50 saniye dediler ama sanki 50 gün sürdü” dedi.
Merkez üssü Kahramanmaraş olan ve 10 ili vuran depremlerin ardından İzmir’in Çiğli ilçesindeki Gençlik ve Spor Bakanlığı’na bağlı bir yurda yerleştirilen depremzedelerden Ferhat Güven, çok zor günler yaşadıklarını anlattı.
Dayısı ve halasının cenazesini kendi elleriyle çıkardığını ifade eden Güven yaşadıklarını şöyle paylaştı:
"Bizim evimizle halamların evinin arasında 1 kilometrelik mesafe vardı.Önce birden ‘güm’ diye bir ses geldi. Yan taraftan komşumun duvara vurduğunu zannettim. Sonra çekyat silkelendi. Hemen ardından bir sacın üzerine iri taş parçaları dökülüyormuş gibi bir ses geldi ve giderek çoğaldı. Elektrikler kesildi. Dışarıya çıktım. Deprem için 50 saniye dediler ama sanki 50 gün sürdü. Bitmedi, durmadı. 3 çocuğum var, eşimle beraber onlar diğer evimde kalıyorlardı. Bir yandan çocuklarımı düşündüm bir yandan da ‘Burada öleceğim’ dedim."
"Dehşet verici bir andı, ölene kadar unutamayacağım"
Kahramanmaraş’tan gelen bir diğer depremzede 38 yaşındaki Mahmut Hülagü ise psikolojilerinin kötü olduğunu belirterek şunları aktardı:
"Deprem anı dehşet verici bir andı. Hala unutamıyorum, ölene kadar da unutamayacağım. Çocuklar yanımdaydı. Deprem başlayınca çocukları da alıp 3 metre ötedeki duvara doğru gittim. Eşim de başka bir yerdeydi, çığlık atıyordu, ne yapacağımı bilemedim. Sadece çocuklara odaklandım, onlara sarıldım. ‘Son nefesimizi burada vereceğiz’ diye düşündüm. Bir yandan da dua etmeye başladım. Deprem devam ederken bir cesaretle çocukları da alıp dışarı çıktım. Soğuktu, ayaz vardı. Bina çok hasar aldı ama yıkılmadı. Eşim de daha sonra çıktı. Çok şükür hayattayız, ama hepimizin psikolojisi bozuldu."
Merkez üssü Kahramanmaraş olan ve 10 ili vuran depremlerin ardından İzmir’in Çiğli ilçesindeki Gençlik ve Spor Bakanlığı’na bağlı bir yurda yerleştirilen depremzedelerden Ferhat Güven, çok zor günler yaşadıklarını anlattı.
Dayısı ve halasının cenazesini kendi elleriyle çıkardığını ifade eden Güven yaşadıklarını şöyle paylaştı:
"Bizim evimizle halamların evinin arasında 1 kilometrelik mesafe vardı.Önce birden ‘güm’ diye bir ses geldi. Yan taraftan komşumun duvara vurduğunu zannettim. Sonra çekyat silkelendi. Hemen ardından bir sacın üzerine iri taş parçaları dökülüyormuş gibi bir ses geldi ve giderek çoğaldı. Elektrikler kesildi. Dışarıya çıktım. Deprem için 50 saniye dediler ama sanki 50 gün sürdü. Bitmedi, durmadı. 3 çocuğum var, eşimle beraber onlar diğer evimde kalıyorlardı. Bir yandan çocuklarımı düşündüm bir yandan da ‘Burada öleceğim’ dedim."
"Dehşet verici bir andı, ölene kadar unutamayacağım"
Kahramanmaraş’tan gelen bir diğer depremzede 38 yaşındaki Mahmut Hülagü ise psikolojilerinin kötü olduğunu belirterek şunları aktardı:
"Deprem anı dehşet verici bir andı. Hala unutamıyorum, ölene kadar da unutamayacağım. Çocuklar yanımdaydı. Deprem başlayınca çocukları da alıp 3 metre ötedeki duvara doğru gittim. Eşim de başka bir yerdeydi, çığlık atıyordu, ne yapacağımı bilemedim. Sadece çocuklara odaklandım, onlara sarıldım. ‘Son nefesimizi burada vereceğiz’ diye düşündüm. Bir yandan da dua etmeye başladım. Deprem devam ederken bir cesaretle çocukları da alıp dışarı çıktım. Soğuktu, ayaz vardı. Bina çok hasar aldı ama yıkılmadı. Eşim de daha sonra çıktı. Çok şükür hayattayız, ama hepimizin psikolojisi bozuldu."